Dzieci myją naczynia, piorą, podlewają kwiatki, zamiatają, polerują. Powtarzają te czynności wiele razy z wielką uwagą.
To obrazek z przedszkola Montessori, a ćwiczenia z życia praktycznego
to pierwsze zajęcia, do których zapraszane są dzieci. Ktoś, kto nie jest
zaznajomiony z pedagogiką Montessori, może zadać pytanie: „Czemu dzieci w przedszkolu nie bawią się, a są zaganiane do pracy dorosłych?”
Przede wszystkim, dzieci same bardzo garną się do tych ćwiczeń.
Wywołują one błysk w oku większości z nich. Ile razy dzieci widziały,
jak rodzice wykonują te czynności w domu? Same bardzo chciały rodzicom
pomóc, ale słyszały, że są za małe, nabałaganią, zrobią to zbyt wolno
itp.
Ćwiczenia życia praktycznego
Ćwiczenia życia praktycznego są bardzo ważne, ponieważ ich
celem jest adaptacja dziecka do otaczającego je świata oraz zaspokojenie
potrzeb rozwojowych, takich jak np. tendencja do naśladowania,
niezależności. Dzieci bardzo chcą uczestniczyć w tych
ćwiczeniach, ponieważ przynoszą im one satysfakcję i wzmacniają pewność
siebie, a co najważniejsze – dają poczucie sensu i przynależności do
społeczności.
Ćwiczenia życia praktycznego rozwijają koordynację ruchową,
niezależność i koncentrację. Aby wykonać ćwiczenia życia praktycznego,
ciało dziecka zaangażowane jest w wiele ruchów, dziecko wkłada w nie
wiele wysiłku. Zatem noszenie wiadra wypełnionego po brzegi wodą bez
rozlewania, mycie okien, szorowanie stołów to ćwiczenia nie tylko
fizyczne, ale też umysłowe.
Poprzez rozwinięcie koordynacji ruchowej dziecko staje się niezależne
fizycznie i może zrobić więcej rzeczy samemu.
Podział ćwiczeń życia praktycznego
- Ćwiczenia wstępne, które rozwijają podstawową koordynację ruchową dziecka (otwieranie, zamykanie np.: pudełek, składanie, odkręcanie itp.),
- Dbałość o siebie (rozpinanie guzików, składanie skarpet itp.),
- Dbałość o otoczenie (zmywanie naczyń, podlewanie roślin, odkurzanie itp.),
- Kontakty społeczne – dzieci uczą się, jak się zachowywać w grupie, nawiązywać kontakty (jak się witać, ustępować miejsca, prosić o coś itp.).
Lista ćwiczeń jest nieograniczona i otwarta na uwarunkowania kulturowe.
Zabawa w życie
Przedmioty używane do ćwiczeń nigdy nie powinny być zabawkami, ale prawdziwymi przedmiotami.
Tylko prawdziwe przedmioty przygotują dzieci do samodzielnego życia.
Dlatego też przedmioty powinny być zrobione z materiałów tłukących, a
nie tylko z plastiku. Tłukące materiały uczą dzieci odpowiedzialności,
ale pokazują też, że obdarzamy je zaufaniem, a przez to wzmacniamy ich
poczucie własnej wartości. Rozmiary materiałów powinny być dostosowane
do rozmiarów dziecięcych.
Jak wykonywać ćwiczenia w domu?
Dom to miejsce zupełnie inne niż przedszkole. Dziecko ma tam
przestrzeń tylko dla siebie, a przepełnione bliskości relacje z
rodzicami są wyjątkowe. Czy wyręczając dziecko w codziennych obowiązkach
sprawiamy mu przyjemność? Jeśli dziecko nie jest zaangażowane w
codzienną domową rutynę, czuje się, jakby żyło obok. Gdy jest
włączone w domowe obowiązki, nie tylko sprawia mu to wiele radości, ale
czuje się też potrzebne, a co za tym idzie – ważne. Jego rola w
domu nabiera sensu. Wystarczy dziecku pozwolić pokroić warzywa, umyć
owoce, policzyć sztućce, poprosić je o podlanie kwiatków, czy zgrabienie
liści w ogrodzie.
Dostosować tak mieszkanie, aby dziecko mogło wykonywać jak najwięcej
rzeczy samodzielnie, np. wieszać własne ubrania w szafie, zmywać
naczynia. Szybko zauważymy, że ta niepozorna zabawa w dorosłych
jest poważną pracą, która przyczyni się do tego, że dziecko nie będzie
żyło obok nas, ale stanie się aktywnym uczestnikiem życia rodzinnego.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz